ഓരോ വര്ഷവും ഏപ്രില് രണ്ട് ‘ഓട്ടിസം എവയെര്നസ് ഡേ’ (ഓട്ടിസം എന്ന രോഗത്തെപ്പറ്റി അറിവു വ്യാപരിപ്പിക്കാനുള്ള ദിനം) ആയി ആചരിക്കപ്പെടുന്നുണ്ട്. രണ്ടായിരത്തിയെട്ടിലാണ്, ഐക്യരാഷ്ട്രസഭയുടെ നിര്ദ്ദേശപ്രകാരം, ഈ രീതിക്ക് ആരംഭമായത്.
കുട്ടികളെ അവരുടെ ജനനത്തോടെയോ ജീവിതത്തിന്റെ ആദ്യമാസങ്ങളിലോ പിടികൂടാറുള്ള ഒരസുഖമാണത്.
കേരളത്തില് കുട്ടികള്ക്കിടയിലും മദ്യപാനം വര്ദ്ധിച്ചുവരികയാണ്. നിങ്ങളുടെ മകനോ മകളോ ഒരു ദിവസം മദ്യപിച്ചു വന്നാല് എങ്ങനെയാണ് അവരെ കൈകാര്യം ചെയ്യേണ്ടത്...? ശാസ്ത്രീയ നിര്ദ്ദേശങ്ങള് ഇതാ......
സ്ക്കുളില് യുവജനോത്സവം നടക്കുന്നതിനാല്, തിരികെ വീട്ടില് വരാന് വൈകുമെന്ന് എട്ടാംക്ലാസുകാരനായ മകന് പറഞ്ഞിരുന്നതാണ് . എന്നാല് വൈകിട്ട് ഏഴുമണി കഴിഞ്ഞിട്ടും മകനെ കാണാതായപ്പോള് അമ്മയ്ക്ക് ആധിയായി.മകന്റെ ഏറ്റവുമടുത്ത കൂട്ടുകാരന്റെ വീട്ടിലേക്ക് ഫോണില് വിളിച്ചപ്പോള് അവനും വീട്ടിലെത്തിയിട്ടില്ല!മറ്റു പല കൂട്ടുകാരുടെയും വീടുകളിലേക്ക് വിളിച്ചു നോക്കിയപ്പോള് അവരൊക്കെ ആറുമണിക്കു മുന്പുതന്നെ വീട്ടിലെത്തിയിട്ടുണ്ട്.സ്കൂളിലെ കലാപരിപാടികളൊക്കെ അഞ്ചുമണിക്കു തന്നെ തീര്ന്നെന്ന് അവര് പറഞ്ഞു. പരിഭ്രാന്തരായ അച്ഛനുമമ്മയും മകനെ തിരക്കി സ്ക്കുളിലെത്തി.ക്ലാസ്മുറിയിലും സ്ക്കുളിന്റെ പരിസരത്തും ഗ്രൗണ്ടിലുമെല്ലാം അവര് മകനെ അന്വേഷിച്ചു.ഒടുവില് ഒന്പതുമണിയോടെ സ്ക്കൂള് ഗ്രൗണ്ടിന്റെ ഏറ്റവും പിറകിലുള്ള മതിലിനടുത്ത് മകനും അവന്റെ സുഹൃത്തും ബോധരഹിതരായി കിടക്കുന്നത് കണ്ട് അവര് ഞെട്ടി.പൊട്ടിയ മദ്യക്കുപ്പിയും സിഗരറ്റ് പാക്കറ്റും പരിസരത്തുണ്ടായിരുന്നു.സ്വന്തം മകന്റെ ശരീരത്തില് നിന്ന് മദ്യത്തിന്റെ രൂക്ഷഗന്ധം വമിക്കുന്നത് മനസ്സിലാക്കിയ അമ്മയുടെ കണ്ണുകള്നിറഞ്ഞു.
അമ്പിളിമാമനെ കാണിച്ചുകൊടുത്ത് കുഞ്ഞിനെ സ്നേഹത്തോടെയൂട്ടുന്ന അമ്മ. പാല്പ്പുഞ്ചിരിയോടെ അതു മുഴുവനും കഴിക്കുന്ന കുഞ്ഞ് —കുട്ടികള്ക്ക് ആഹാരം കൊടുക്കുന്നതിനെപ്പറ്റി പലരുടെയും മനസ്സിലുള്ള ഒരു സ്വപ്നചിത്രമാണിത്. എന്നാല് യാഥാര്ഥ്യം ഇതില്നിന്ന് എത്രയോ ദൂരെയാണെന്ന് അനുഭവസ്ഥര് സമ്മതിച്ചുതരും. അടിയും ഇടിയും കരച്ചിലും ബഹളവുമായാണ് പലപ്പോഴും നമ്മുടെ കുട്ടികള് ആഹാരം കഴിക്കാറ്. കുഞ്ഞിനെന്തു നല്കണം, എപ്പോൾ, എത്ര അളവിൽ നല്കണം എന്നൊക്കെയുള്ള കാര്യങ്ങളിൽ മിക്ക രക്ഷിതാക്കളും ആകുലരുമാണ്. ഈ അവസ്ഥകള്ക്കുള്ള പരിഹാരമാർഗ്ഗങ്ങള് തിരിച്ചറിയാൻ ശ്രമിക്കുകയാണിവിടെ.
1943-ല് ലിയോ കാനര് എന്ന മനോരോഗവിദഗ്ദ്ധനാണ് കുട്ടികളില് അപൂര്വ്വമായി കാണുന്ന ഓട്ടിസം എന്ന അസുഖത്തെപ്പറ്റി ആദ്യമായി വിശദീകരിച്ചത്. ഇന്ഫന്റൈല് ഓട്ടിസം എന്നാണ് അദ്ദേഹം ഈ അസുഖത്തിനു പേരിട്ടത്. 1980-ലാണ് ഇതിനെ വ്യക്തമായ ഒരു മാനസികരോഗമായി അംഗീകരിച്ചത്. അതുവരെ സ്കീനോഫ്രീനിയ എന്ന രോഗമായിട്ടായിരുന്നു ഇതിനെ കണക്കാക്കിയിരുന്നത്. 12 വയസ്സിനു താഴെയുളള പതിനായിരം കുട്ടികളില് ഏകദേശം 2 മുതല് 5 വരെ പേര്ക്ക് ഓട്ടിസം ഉള്ളതായി പഠനങ്ങള് സൂചിപ്പിക്കുന്നു. മൂന്നുവയസ്സിനു മുമ്പേ കുട്ടികള് അസുഖലക്ഷണങ്ങള് കാണിച്ചു തുടങ്ങും. പക്ഷേ ഈ രോഗത്തെക്കുറിച്ച് നമ്മുടെ സമൂഹത്തിനുള്ള അജ്ഞത മൂലം അസുഖം മൂര്ദ്ധന്യാവസ്ഥയില് എത്തുമ്പോഴാണ് മാതാപിതാക്കള് ഡോക്ടറെ സമീപിക്കുന്നത്.
സ്കൂളില് നിന്നുളള നിരവധി പരാതികള് കാരണം പതിനഞ്ച് വയസ്സുളള രാജേഷിനെ മാതാപിതാക്കള് മനോരോഗ വിദഗ്ദ്ധന്റെ അടുത്തെത്തിക്കുന്നു. 2-3 വര്ഷങ്ങള് മുമ്പ് വരെ സ്കൂള് അധികൃതര്ക്കോ മാതാപിതാക്കള്ക്കോ അവനെക്കുറിച്ച് യാതൊരു പരാതികളുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. മോശപ്പെട്ട കൂട്ടുകാരുമൊത്ത് ക്ളാസ്സ് കട്ട് ചെയ്ത് കവളികളിലും സിനിമാ തിയേറ്ററിലും മറ്റും കറങ്ങി നടക്കുന്നതിനാല് കുട്ടിയുടെ പഠനനിലവാരം കുറഞ്ഞു വന്നിരുന്നു. ചില രാത്രികളില് അവന് വീട്ടിലേക്ക് വരാതെ സുഹൃത്തുക്കളുമൊത്ത് നഗരത്തിലും പ്രാന്തപ്രദേശങ്ങളിലും താമസിക്കുകയും ചെയ്തു. തന്റെ ഭാഗത്ത് യാതൊരുവിധ തെറ്റുമില്ലെന്ന് രാജേഷ് പറയുക മാത്രമല്ല ഇതിനെക്കുറിച്ച് ചോദിച്ചാല് നുണ പറയുന്നതും പതിവായിരുന്നു. താന് ശരിയായി ഉറങ്ങുകയും ഭക്ഷണം കഴിക്കുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ടെന്ന് അവന് പറയുന്നു. സുഹൃത്തുക്കളോടൊപ്പം ഉല്ലസിക്കുവാനാണ് സ്ക്കൂള് ഒഴിവാക്കുന്നതെന്നും വീട്ടില് നിന്നും പണം മോഷ്ടിച്ച് ബൈക്ക് ഓടിക്കാറുണ്ടെന്നും, ഫാസ്റ്റ്ഫുഡ് കടയില് നിന്നും ഇടക്കിടെ ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നുണ്ടെന്നും, അശ്ലീല സിനിമകള് കാണാറുണ്ടെന്നും അവന് ഡോക്ടറോട് പറഞ്ഞു. തന്റെ ഗ്രേഡിനെക്കുറിച്ചൊന്നും അവന് ഉത്കണ്ഠ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. തന്റെ യൌവനം ആസ്വദിക്കുവാന് വല്ലപ്പോഴുമൊക്കെ അനുവദിക്കണമെന്നായിരുന്നു മാതാപിതാക്കളോടുളള അവന്റെ ആവശ്യം. വല്ലപ്പോഴുമൊക്കെ ചില പാര്ട്ടികളില് നിന്നുളളതൊഴിച്ചാല് മദ്യവും, ലഹരി വസ്തുക്കളും ഉപയോഗിക്കുന്നില്ലെന്ന് അവന് ആണയിട്ട് പറഞ്ഞു. അവന്റെ ചീത്ത പ്രവൃത്തികളെക്കുറിച്ച് ഉപദേശിച്ചാല് വീട്ടുകാരുമായി വഴക്കിടുകയും ചില സന്ദര്ഭങ്ങളില് അച്ഛനമ്മമാരെ ഉപദ്രവിക്കുകയും പതിവായിരുന്നു.
ഏകദേശം 10-12% സ്കൂള് വിദ്യാര്ത്ഥികള്ക്ക് പഠിത്തത്തില് പല തരത്തിലുള്ള പ്രശ്നങ്ങള് ഉണ്ടെന്നാണ് പഠനങ്ങള് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. പഠനത്തില് മോശമായ പ്രകടനം കാഴ്ചവെയ്ക്കുന്ന ഇവരെല്ലാം 'മണ്ടന്മാര'ല്ല. ചിലരെങ്കിലും അതിബുദ്ധിമാന്മാരാകും. പക്ഷേ എത്ര ശ്രമിച്ചാലും ഇവര്ക്ക് നല്ല മാര്ക്ക് കിട്ടില്ല. ഇവര് മടിയന്മാരെന്നും, ശ്രദ്ധയില്ലാത്തവരെന്നും, ബുദ്ധിയില്ലാത്തവരെന്നും മുദ്രകുത്തപ്പെടും. മിക്ക കുട്ടികളും അച്ഛനമ്മമാരുടെ അംഗീകാരം ആഗ്രഹിക്കുന്നവരാണ്. ഇവരുടെ കുറഞ്ഞ മാര്ക്കും പഠനത്തിലെ പിന്നോക്കാവസ്ഥയും മറ്റു ചില പ്രശ്നങ്ങളുടെ ബഹിര്സ്ഫുരണമാകാം. ഇവ യഥാസമയം കണ്ടുപിടിക്കുകയും ശാസ്ത്രീയമായി വിശകലനം ചെയ്ത് ചികിത്സിക്കുകയും ചെയ്താല് കുട്ടികളുടെ പഠനപ്രശ്നങ്ങള് പലതും പരിഹരിക്കുവാന് കഴിയും. പഠനത്തിലെ ഇത്തരം പ്രശ്നങ്ങള് മൂന്നോ നാലോ ക്ളാസ്സുകളില് എത്തുമ്പോഴാണ് പലപ്പോഴും വ്യക്തമാകാറുള്ളത്. ചിലപ്പോള് വിദ്യാഭ്യാസം തുടങ്ങുമ്പോള്ത്തന്നെയും കണ്ടെന്നുവരാം. ഇതിന് പലകാരണങ്ങളുണ്ട്.
മക്കളെ ഏറ്റവും നല്ല രീതിയില് വളര്ത്തണമെന്നു തന്നെയാണ് എല്ലാ അച്ഛനമ്മമാരും ആഗ്രഹിക്കുന്നത്. പോഷകാഹാരങ്ങളും പ്രതിരോധ കുത്തിവെപ്പുകളുമൊക്കെ നല്കി ആരോഗ്യമുള്ളവര് ആക്കണമെന്ന വിചാരം ഏതാണ്ടെല്ലാവര്ക്കുമുണ്ട്. പത്തു കാശു സമ്പാദിച്ച് സ്വന്തം കാലില് നില്ക്കാന് സഹായിക്കുന്ന വിദ്യാഭ്യാസം നല്കണമെന്ന കാര്യത്തിലും തര്ക്കമില്ല. അവര്ക്ക് നല്ല കല്യാണവും കുടുംബവുമൊക്കെ ഉണ്ടാകണമെന്നും ആഗ്രഹിക്കും. അറിഞ്ഞോ അറിയാതെയോ വളര്ത്തലിന്റെ രീതികള് ഈ പരിമിതവൃത്തത്തില് ഒതുങ്ങിപ്പോവാറുണ്ട് പലപ്പോഴും. അച്ഛനമ്മമാരും മക്കളും തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തിന്റെ പ്രകൃതമെന്തായിരിക്കണം? എല്ലാവിധ സംരക്ഷണത്തിന്റെയും ഉത്തരവാദിത്തമുള്ളതു കൊണ്ട് അധികാരിയോ ഉടമയോ ആയി മാറാന് അവര്ക്കു കഴിയുമോ? തീര്ച്ചയായും അതു പാടില്ല. വേണ്ടത് സ്നേഹനിര്ഭരമായ ചങ്ങാത്തമാണ്. ഇതു സാധിക്കണമെങ്കില് മക്കളുടെ വളര്ച്ചയ്ക്കൊപ്പം ശൈശവത്തിന്റെയും ബാല്യത്തിന്റെയും കൌമാരത്തിന്റെയുമൊക്കെ ചൂടും തണുപ്പും അറിഞ്ഞനുഭവിച്ച് ഓരോ മാതാപിതാക്കളും അവര്ക്കൊപ്പം കടന്നുപോകേണ്ടതുണ്ട്. എങ്കിലേ പ്രായത്തിനനുസരിച്ചുള്ള ആശയസംവേദനം നടക്കുകയുള്ളൂ, മനസ്സിലാക്കല് പൂര്ണമാവുകയുള്ളൂ. മക്കളുടെ മനസ്സിലെ സന്തോഷവും സന്താപവും ആശയക്കുഴപ്പങ്ങളുമൊക്കെ അപ്പൊഴേ പെട്ടെന്ന് വായിച്ചെടുക്കാനാവുകയുള്ളൂ. ഉരിയാടാതെ തന്നെ ഉള്ളറിയാന് പോന്ന അടുപ്പവും ഏതു പ്രതിസന്ധിയിലും കുറ്റപ്പെടുത്താതെ നേര്വഴി കാട്ടുമെന്ന വിശ്വാസവുമാണ് മക്കള്ക്കു നല്കേണ്ടത്. അതിനെക്കാള് വലിയ ശക്തി വേറെ നല്കാനില്ല അവര്ക്ക്.
സ്ക്കൂള് ഫോബിയ, സ്ക്കൂളില് പോകാനുളള മടി എന്നീ വാക്കുകള് ചില കുട്ടികളില് കണ്ടുവരുന്ന യുക്തിരഹിതവും സ്ഥിരവുമായ സ്ക്കൂള് പേടിയെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. അഡ്ലൈഡ് ജോണ്സണ് 1941-ല് ഈ പ്രശ്നത്തെക്കുറിച്ച് വിശദീകരിച്ചതിനുശേഷം നിരവധി പഠനങ്ങള് ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്. ഇക്കൂട്ടരെയും പഠിക്കാന് താല്പ്പര്യമില്ലാതെ പഠനമുപേക്ഷിച്ചുപോകുന്നവരെയും ഒരേ ഗണത്തില്പെടുത്താനാകില്ല. പഠനമുപേക്ഷിച്ചു പോകുന്നവരെ അവരുടെ വഴിക്കു വിടാമെങ്കിലും സ്ക്കൂള് ഫോബിയക്കാരെ രക്ഷിതാക്കളും മറ്റും നല്ലവണ്ണം ശ്രദ്ധിക്കണം. കാരണം ഇവര് മിക്കപ്പോഴും ആകാംക്ഷാഭരിതരും പെട്ടെന്ന് വികാരങ്ങള്ക്ക് അടിമപ്പെടുന്നവരുമായിരിക്കും. സ്ക്കൂള് ഫോബിയയുളള കുട്ടികള് സ്ക്കൂളില് പോകുന്നതിനെപ്പറ്റി ചിന്തിക്കുമ്പോള്തന്നെ പരിഭ്രാന്തിയും ശാരീരിക അസ്വസ്ഥതകളും പ്രകടിപ്പിക്കാറുണ്ട്.
എന്റെ മകള് എന്നും വെളുപ്പിന് മൂന്നരക്ക് എഴുന്നേറ്റ് പഠിച്ചു തുടങ്ങും, എന്റെ മകന് നിത്യവും അര്ദ്ധരാത്രിവരെ പഠിക്കും എന്ന മട്ടില് അഭിമാനപൂര്വ്വം പറയുന്ന രക്ഷിതാക്കള് ധാരാളം ഉണ്ട്. കൂടുതല് നേരം പഠിക്കുന്നതു വഴി പഠനം ഫലപ്രദമാക്കാമെന്ന വികലസങ്കല്പം ഈ വാക്കുകള്ക്കു പിന്നിലുണ്ട്. പഠനത്തിന് ഏറ്റവും കാര്യക്ഷമമായ ശൈലികള് സ്വീകരിക്കുന്നുണ്ടോ എന്ന ചോദ്യത്തിന് പ്രസക്തിയേറുകയാണ്. പല രക്ഷിതാക്കളും കുട്ടികളോട് പഠിക്ക് പഠിക്ക് എന്നാവര്ത്തിക്കും. പക്ഷേ എങ്ങനെയാണ് പഠിക്കേണ്ടതെന്ന് പറഞ്ഞെന്ന് വരില്ല.
അദ്ധ്യയന വര്ഷത്തിന്റെ ആരംഭത്തില് തന്നെ ലക്ഷ്യത്തെപ്പറ്റി നാം ചിന്തിക്കണം. ലക്ഷ്യമെന്നതിന് സ്വല്പം വിശദീകരണം വേണം. നിങ്ങള് എട്ടിലോ പത്തിലോ പഠിക്കുന്ന കുട്ടിയാണെന്നു കരുതുക. നിങ്ങളുടെ ദീര്ഘകാല ലക്ഷ്യം ഡോക്ടറോ, എഞ്ചിനീയറോ, കളക്ടറോ ആവുകയായിരിക്കും. ഈ ദീര്ഘകാല ലക്ഷ്യം നേടണമെങ്കില് പല ഹ്രസ്വകാല ലക്ഷ്യങ്ങളും നേടി ക്രമത്തില് മുന്നേറണം. ഇപ്പോള് പഠിക്കുന്ന ക്ളാസില് മികച്ച വിജയം കൈവരിക്കുക, അതോടൊപ്പം ദീര്ഘകാലം പ്രയോജനപ്പെടുന്ന ഭാഷാസാമര്ത്ഥ്യവും, പൊതുവിജ്ഞാനവും, വ്യക്തിത്വവൈഭവങ്ങളും നിരന്തരം ആര്ജ്ജിക്കുക എന്നതാണ് തത്കാല ലക്ഷ്യം. വിദ്യാര്ത്ഥികള് വര്ഷാരംഭത്തില് തന്നെ മൂന്നു കാര്യങ്ങല് കണ്ടെത്തണം.
പത്തുവയസ്സുകാരൻ നാലുവയസ്സുകാരിയെ പീഡിപ്പിച്ചു കൊന്നു...
പരീക്ഷയിൽ തോറ്റതിൽ മനം നൊന്ത് പത്താം ക്ലാസ്സ് വിദ്യാർത്ഥി ആത്മഹത്യ ചെയ്തു...
കേരളത്തിലെ സ്കൂൾവിദ്യാർത്ഥികളിൽ ശരാശരി 13 വയസിൽ മദ്യപാനശീലം ആരംഭിക്കുന്നതായി പഠനങ്ങൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നു...
സമീപകാലത്ത് പത്രമാധ്യമങ്ങളിൽ നാം വായിച്ച ചില വാർത്തകളുടെ തലക്കെട്ടുകളാണിവ. കൌമാരപ്രായക്കാരിൽ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന ക്രിമിനൽ വാസനകളും മാനസികപ്രശ്നങ്ങളും പൊതുസമൂഹത്തിന്റെ സവിശേഷ ശ്രദ്ധ ആകർഷിച്ചുവരികയാണ്. ആധുനിക സാങ്കേതികവിദ്യകളുടെ തള്ളിക്കയറ്റത്തില്പ്പെട്ട് വഴിതെറ്റിപ്പോകുന്ന കുട്ടികളെ എങ്ങനെ കൈകാര്യം ചെയ്യണമെന്ന വിഷമത്തിലാണ് മാതാപിതാക്കളും അദ്ധ്യാപകരും.
ലോകാരോഗ്യസംഘടനയുടെ നിര്വചനപ്രകാരം 10 വയസ്സുമുതൽ 19 വയസ്സുവരെയുള്ള പ്രായത്തെയാണ് കൌമാരം എന്നു വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത്. ശാരീരികമായും വൈകാരികമായും ഒട്ടേറെ മാറ്റങ്ങൾ സംഭവിക്കുന്ന കാലഘട്ടമാണിത്. ഈ പ്രായത്തിൽ സംഭവിക്കുന്ന ബുദ്ധിമുട്ടേറിയ അനുഭവങ്ങൾ ഒരു വ്യക്തിയുടെ മാനസികാവസ്ഥയിൽ നിർണ്ണായക സ്വാധീനം ചെലുത്താറുണ്ട്. ഈ പശ്ചാത്തലത്തിലാണ് ലോകാരോഗ്യ സംഘടന കൌമാരപ്രായക്കാർക്കായി ലൈഫ് സ്കിൽ ട്രെയിനിങ്ങ് അഥവാ ജീവിതനൈപുണ്യപരിശീലനം എന്ന ആശയം മുന്നോട്ടു വച്ചിരിക്കുന്നത്.
പതിനാറുകാരനായ വിപിന് അച്ഛനമ്മമാരുടെ ഏക സന്താനമാണ്. അച്ഛന് ഗൾഫില് സ്വകാര്യ കമ്പനിയില് ഉദ്യോഗസ്ഥൻ. വീട്ടില് വിപിനും അമ്മയും മാത്രം. പത്താം ക്ലാസ്സ് പരീക്ഷ അടുത്തപ്പോള് വിപിന് അമ്മയോട് പറഞ്ഞു: "എനിക്ക് ബൈക്ക് വാങ്ങിത്തരണം." മകന്റെ ആവശ്യങ്ങളൊക്കെ സാധിച്ചു കൊടുക്കുന്നതില് സന്തോഷം കണ്ടെത്തുന്ന അമ്മ മറുപടി നല്കി: ‘നീ എല്ലാ വിഷയത്തിനും എ ഗ്രേഡ് നേടിയാല് ബൈക്ക് വാങ്ങിത്തരാം’.
പരീക്ഷ കഴിഞ്ഞു. റിസല്ട്ട് വന്നപ്പോള് വിപിന് എല്ലാ വിഷയത്തിനും എ ഗ്രേഡുണ്ട്. ഉടന് തന്നെ ബൈക്ക് വാങ്ങിത്തരണമെന്ന് അവന് അമ്മയോടാവശ്യപ്പെട്ടു. അമ്മ വിവരം അച്ഛനെ അറിയിച്ചു. അച്ഛന്റെ മറുപടി ശക്തമായിരുന്നു: "അവന് ബൈക്ക് ഓടിക്കാനുള്ള ലൈസന്സ് കിട്ടാന് പ്രായമായില്ല. അതുകൊണ്ട് ബൈക്ക് വാങ്ങിത്തരാന് സാധ്യമല്ല."
ലോകാരോഗ്യ സംഘടനയുടെ നിര്വചനപ്രകാരം 10 മുതൽ 19 വയസുവരെയുള്ള കാലഘട്ടത്തെയാണ് കൌമാരം (Adolesence) എന്നു വിളിക്കുന്നത്. ഒരു വ്യക്തിയടെ ശാരീരികവും മാനസികവും സാമൂഹികവുമായിട്ടുള്ള വളർച്ചയിൽ നിർണ്ണായക സ്വാധീനം ചെലുത്തുന്ന ഒരു കാലഘട്ടമാണിത് അതിനാൽ ഈ പ്രായത്തിൽ സംഭവിക്കുന്ന അസ്വസ്ഥതകൾ ജീവിതത്തിൽ ദൂര വ്യാപകമായ ഫലങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കുന്നതായി കണ്ടുവരുന്നു.
കൌമാരപ്രായക്കാരിൽ കണ്ടുവരുന്ന ഏറ്റവും സാധാരണമായ മാനസിക അസ്വസ്ഥതയാണ് 'ഉത്കണ്ഠാ രോഗങ്ങൾ' (Anxiety Disorders) എന്ന പേരിലറിയപ്പെടുന്ന ഒരു കൂട്ടം രോഗങ്ങൾ. സമൂഹത്തിലെ കൌമാരപ്രായക്കാരിൽ ഏകദേശം 15 ശതമാനം പേർക്ക് ഇത്തരം രോഗങ്ങളുണ്ട്. മുതിര്ന്നവരില് കണ്ടുവരുന്ന മിക്കവാറും എല്ലാ ഉത്കണ്ഠാരോഗങ്ങളുടെയും ആരംഭം കൌമാര പ്രായത്തിലാണെന്നതും ശ്രദ്ധേയമാണ്. ഫലപ്രദമായി ചികിൽസിക്കാത്തപക്ഷം ഇവ ജീവിതത്തിന്റെ പല മേഖലകളെയും ദോഷകരമായി ബാധിച്ചേക്കാം.
സ്വന്തം കഴിവുകള് തിരിച്ചറിയുവാനും, ദൈനംദിനജീവിതത്തിലെ പ്രശ്നങ്ങളെ ധൈര്യത്തോടെ നേരിടുവാനും, അതുവഴി ഫലപ്രദമായ ഒരു സാമൂഹികജീവിതം നയിക്കുവാനുമുള്ള കഴിവിനെയാണ് മാനസികാരോഗ്യം എന്നുപറയുന്നത്. പല രാജ്യങ്ങളിലായി നടന്ന അമ്പതോളം പഠനങ്ങളില് ശരാശരി 15.8 ശതമാനം കുട്ടികള്ക്ക് മാനസികപ്രശ്നങ്ങളുണ്ടെന്നു കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്.
മാധ്യമങ്ങള്ക്ക് സമൂഹത്തില് ശക്തമായ ദുസ്സ്വാധീനം ചെലുത്താനാവുമെന്ന് ആദ്യമായി വ്യക്തമാവുന്നത് ഏകദേശം ഇരുന്നൂറു വര്ഷങ്ങള്ക്കു മുമ്പാണ്. അക്കാലത്ത് പുറത്തിറങ്ങിയ ഗഥേയുടെ “ദി സോറോസ് ഓഫ് യങ്ങ് വെര്തര്” എന്ന നോവല് വായിച്ച നൂറുകണക്കിനാളുകള് ആത്മഹത്യ ചെയ്തതോടെ അതുകാരണം പല യൂറോപ്യന് രാജ്യങ്ങളും ആ നോവല് നിരോധിക്കേണ്ടി വരികയുമുണ്ടായി. അങ്ങിനെയാണ് മാധ്യമങ്ങളുടെ സ്വാധീനം മൂലമുള്ള ആത്മഹത്യകളെ ശാസ്ത്രജ്ഞര് “വെര്തര് എഫക്റ്റ്” എന്നു വിളിച്ചുതുടങ്ങിയത്. അധികം പഴക്കമില്ലാത്ത ചരിത്രത്തിലെ മറ്റൊരു ഉദാഹരണം ഹോളിവുഡ് സുന്ദരി മെര്ലിന് മണ്റോവിന്റെ ആത്മഹത്യ ടെലിവിഷനില്ക്കണ്ട അനേകം പേര് ആത്മഹത്യ ചെയ്തതാണ്. പത്തൊമ്പതുകാരനായ നായകന് തീവണ്ടിക്കുമുമ്പില് ചാടി ആത്മഹത്യ ചെയ്യുന്ന രംഗങ്ങളുള്ള ഒരു സീരിയല് ആദ്യമായി കാണിച്ചപ്പോഴും പുനസംപ്രേഷണം ചെയ്തപ്പോഴും ജര്മനിയില് വളരെയധികം ചെറുപ്പക്കാര് ആത്മഹത്യ ചെയ്യുകയുണ്ടായി.
മാനസികരോഗങ്ങളുടെ ആവിര്ഭാവത്തിനു പിന്നില് ശാരീരികവും മനശാസ്ത്രപരവും സാമൂഹികവുമായ ഘടകങ്ങള്ക്കു പങ്കുണ്ടാവാറുണ്ട്. ഒരു വ്യക്തിയുടെ മാനസികാരോഗ്യം നിര്ണയിക്കുന്നതില് അയാളുടെ ജനിതകഘടനക്കും കുടുംബാന്തരീക്ഷത്തിനും സാമൂഹ്യ സാഹചര്യങ്ങള്ക്കും ഏകദേശം തുല്യ പ്രാധാന്യമാണുള്ളത്. കുട്ടികളില് മാനസികാസുഖങ്ങള്ക്ക് വഴിതെളിക്കാറുള്ളതെന്ന് ഗവേഷണങ്ങള് ആവര്ത്തിച്ചു തെളിയിച്ചിട്ടുള്ള കുടുംബസാഹചര്യങ്ങള്ഏതൊക്കെയാണെന്നു പരിശോധിക്കുകയാണ് ഈ ലേഖനത്തിന്റെ ഉദ്ദേശ്യം.
നിങ്ങളുടെ കുട്ടിയുടെ വികൃതികള് അതിരു കടക്കുന്നുണ്ടോ? ശാസിച്ചിട്ടും ശിക്ഷിച്ചിട്ടും പ്രയോജനമില്ലേ? എ.ഡി.എച്ച്.ഡി. അഥവാ ഹൈപ്പര്കൈനറ്റിക് തകരാറാകാം വില്ലന്...
ഒന്പതു വയസ്സുകാരന് നിതിന്.. ക്ലാസ്സ് നടക്കുമ്പോള് മറ്റു കുട്ടികളെ ശല്യപ്പെടുത്തുക, റ്റീച്ചര് പഠിപ്പിക്കുമ്പോള് ശ്രദ്ധിക്കാതിരിക്കുക, കൂട്ടുകാരുമായി വഴക്കിടുക, പേനയും പുസ്തകങ്ങളും എവിടെയെങ്കിലും മറന്നുവയ്ക്കുക, ഇടവേളയില് സ്കൂള്മതിലില് ചാടിക്കയറി താഴേയ്ക്കു ചാടുക തുടങ്ങിയവയാണ് ആശാന്റെ ഇഷ്ടവിനോദങ്ങള്... വീട്ടിലാകട്ടെ, ഒരു നിമിഷം പോലും അടങ്ങിയിരിക്കില്ല. എപ്പോഴും ബഹളംവച്ച് ഓടിച്ചാടി നടക്കും. എന്തെങ്കിലും ആവശ്യപ്പെട്ടിട്ട് ഉടനടി കിട്ടിയില്ലെങ്കില് അമിത ദേഷ്യവും.
